زندگی، هدیه ای از طرف خداوند...

زندگی ، کاروانسرایی ست که شب هنگام

در آن اتراق می کنیم

و سپیده دمان از آن کوچ می کنیم.

فقط چیزهایی اهمیت دارند که،

وقت کوچ ما از خانه بدن، با ما همراه باشند

دنیا چیزی نیست که آن را واگذاریم.

دنیا چیزی ست که باید آنرا برداریم و با خود همراه کنیم.

ترک دنیا راهی نیست که به بلوغ معنوی و آگاهی کیهانی بینجامد.

سالکان حقیقی حقیقت، بهره خود از دنیا را فراموش نمی کنند.

آنها هر آنچه را که زندگی در اختیارشان می گذارد بر میگیرند.

آنها میدانند که همه این زندگی با شکوه،

هدیه ایست از طرف خداوند.

آنها موهبت الهی را بر نمی گردانند.

کسانی که از دنیا روی بر میگردانند

نگاهی تیره و یاس آلود دارند.

آانها دشمن زندگی و شادمانی اند...

نباید از زندگی گریخت.

باید مستانه و شادمانه،

به چالشهای پر مخاطره زندگی تن سپرد.

چگونه می توان از زندگی گریخت 

و خود را پشت سر گذاشت!؟

ما همه پاره ای از زندگی هستیم.

زندگی در رگهای ما جاریست

و در سینه ما می تپد.