بهترین باش...
اگر نمی توانی بلوطی بر فراز تپه ای باشی،بوته ای در دامنه ای باش،
ولی بهترین بوته‌ای باش که در کناره راه می‌روید.
اگر نمی‌توانی بوته‌ای باشی،علف کوچکی باش
و چشم‌انداز کنار شاه راهی را شادمانه‌تر کن.
اگر نمی‌توانی نهنگ باشی، فقط یک ماهی کوچک باش،
ولی بازیگوش‌ترین ماهی دریاچه!
اگر نمی‌توانی خورشید باشی، ستاره باش،
با بردن و باختن اندازه ات نمی گیرند.
همه ما را که ناخدا نمی‌کنند، ملوان هم می‌توان بود.
در این دنیا برای همه ما کاری هست کارهای بزرگ،
کارهای کمی کوچکتر و آنچه که وظیفه ماست، چندان دور از دسترس نیست.
افسانه زندگی...
مادرم برایم افسانه می گفت...
پر از شیدایی زمانه؛ لبریز از افسونگری جانانه
و من غافل از گذر عمر؛ در کنار جویبار زمانه؛ تنها سراپا گوش بودم.
روزگار همچنان می نوشت و من شدم افسانه...
من در خیال خود آن رود خروشان بودم و جوانیم سنگهای صیغلی خفته در بستر روزگار.
اما من تنها افسانه ای از آن روزها و رودها بودم...
با خاطراتی خیس که دیگر با چشم جان هم خوانده نمی شدند.
من همان روزها هم افسانه ای کهنه بودم که
بارها و بارها در گذشته های دور نوشته و فراموش شده بودم و
غافل در تکراری جدید؛ از بوی ماندگی آن؛ سرمست می شدم و خیره در چشمان معصوم کودکم برایش افسانه می گفتم:
افسانه ی قدیمی زندگی را...
ای معلم...
مرا از تعلیم خود به جاودانگی می رسانی
جاودانه باش
تقدیم به پدرم. بهترین معلم زندگیم
به‌یانیه‌و جه‌مێو جه قه‌ڵه‌م به‌ده‌سا و لاینگیراو هۆرامانی
به‌یانیه‌و جه‌مێو جه قه‌ڵه‌م به‌ده‌سا و لاینگیراو هۆرامانی جه‌باره‌و رێکوزیاو پارێزه‌راو زوانی هۆرامی
هۆرده‌ستا، ڕۆشنویرا، ئینسانه فه‌رهه‌نگ دۆسه‌کا
مه‌ردموو مه‌حالوو هۆرامانی
به سه‌ربه‌رزی و شادیه‌وه هاگادارێ بیه‌یمێوه که بڕێو جه هامویره‌کاما په‌ی ئاودارای ڕێخه‌کاو زوانی هۆرامی و لابه‌رده‌ی وه‌رپه‌نگه‌کا، ئه‌نه‌وه‌‌ئارده‌ی هازه‌و نویسه‌ی و پارێزنای ئه‌ده‌بوو هۆرامانی قۆڵێشا هۆرده‌ینێوه و ((رێکوزیاو پارێزه‌راو زوانی هۆرامی))شا نیانه‌ره. دیارا ئینه هه‌نگامێوه به‌رزه و شکۆداره‌نه په‌ی ئه‌وه‌ژیوای و ئه‌وه‌ته‌نای فه‌رهه‌نگ و ئه‌ده‌بوو هۆرامانی؛ به تایبه‌ت جه دنیا په‌ڕ تاف و شه‌پۆله‌که‌و ئارۆیه‌نه که به هۆڕوموو تێکنۆلۆژی و یاردی سیاسه‌تی، زوان و فه‌رهه‌نگه که‌مینه‌کا که‌وتێنێنه گێجاوه‌و ئه‌وه‌تاویای. گرد ئه‌ندیشه و زوانێوی به‌شه‌ری مشیوم پارێزیۆ. ئێمه به پاو زانست و مێعیار یا پیمانێ زوانشناسیێ، به‌یاننامه‌کاو حقۆقوو به‌شه‌ری و بنه‌ماکاو دیمۆکراسی، باوه‌ڕما هه‌ن که: هۆرامی زوانیوی وێپا و سه‌ربه‌وێن و پیسه‌و هه‌ر زوانێوی ئیژاو هۆرگێرته‌ی، ئه‌وه‌ته‌نای و گه‌شه‌دایا. ئی زوانه نه ته‌نیا جه ئێران و کوردستانه‌نه به‌ڵکوو لاو سازمانوو عێلمی- فه‌رهه‌نگی مێلله‌ته یۆوه‌بیه‌کاوه (یۆنسکۆ) به عێنوانوو زوانێوی زیننه و به‌شێو جه میراسوو مه‌عنه‌وی به‌شه‌ری ئه‌ژناسیان. پی بۆنه‌وه ئێمه‌یچ پێسه‌و جه‌مێو جه قه‌ڵه‌م به‌ده‌سا و لاینگیراو فه‌رهه‌نگ و ئه‌ده‌بوو مه‌حاڵوو هۆرامانی ئه‌وپه‌ڕوو سپاس و ده‌س وه‌شیما هه‌ن په‌ی ده‌سته‌و پارێزه‌راو زوانی هۆرامی و وێما به به‌شدار و پاڵپشتوو ئی هه‌رمانێ مزانمێ.
بورهان ئه‌خته‌ر (بورهان هۆرامی). مه‌ریوان
سوبحان ئه‌مینی. مه‌ریوان
کوورش ئه‌مینی نۆتشه. مه‌ریوان
ئۆمید حه‌بیبی. نۆتشه
هه‌ڵاڵه حه‌لیمی. مه‌ریوان
داریۆش ره‌حمانی. مه‌ریوان
فاتێح ره‌حیمی. مه‌ریوان
کامیل سه‌فه‌ریان. مه‌ریوان
سه‌رکه‌وت عه‌زیزی (نه‌به‌ز). مه‌ریوان
محه‌مه‌د مسته‌فازاده. مه‌ریوان
24/12/1389 ڕۆجیاری
6/03/2011 میلادی
ده‌رمانوو زۆکامی...
شنه‌فتم دوور با له‌یل زۆکــــامشه‌ن
دۆشـــوار باڵای نه‌ونه‌مــــــــامشه‌ن
گیانم بۆ فێــــداش ئینه‌ن عــه‌لاجش
چوونکه به هوونم ته‌ژنه‌ن مـه‌زاجش
هه‌ناره‌کی دڵ په‌ڕ جــه دانه‌ی ئێش
پیشیای کووره‌ی نار عـــه‌شق وێش
به مه‌ودای مۆژگان سووراخش که‌رۆ
وه گه‌رمی نیشان ده‌مــــاخش ده‌رۆ
***
مه‌وله‌وی
چرا نمی دوی؟
کسی پرسید:
چرا نمی‌دوی؟
مرد پاسخ داد:
چون جلوی من هم باران می‌بارد!
