زندگی عین خود ماست...

زندگی عین خود ماست.

از زندگی، به کجا می توان گریخت!؟

تمنای گریز از زندگی تمنای خود کشی ست.

گریز از زندگی ، تلاشی ست از سر زبونی.

گریز از زندگی،

گریز از خداست.

به کجا می توان گریخت که خدا نباشد؟

هم کیش من،

کیش و دین همگی ما، ستایش، عشق، خنده و زندگی ست.

بنابر این همه چیز را باید جشن گرفت.

همه چیز را باید زندگی کرد.

همه چیز را باید دوست داشت.

همه چیز خاک را از آسمان جدا نمی کند.

همه چیز این زندگی خاکی، آسمانی ست.

همه چیز این زندگی مادی ، الهی ست.

همه ما به ضیافت الهی دعوت شده ایم:

ضیافت وجود.

باید با همه وجود خود ،

در این ضیافت شرکت کنیم.

این گونه است که شکر نعمت این فرصت یکه

و تکرار ناپذیر را به جا آورده ایم.

خداوند زندگی را به ما نبخشیده است تا از آن روی بگردانیم.

او زندگی را به ما بخشیده است تا آن را به تمامی زندگی کنیم.